Propozycja ta ma na celu odpowiednie przygotowanie podopiecznych do roli wysokiej klasy specjalistów różnych dziedzin. – Postawiliśmy na umiejętności praktyczne, pracę w grupach, analizę doświadczeń polskich i zagranicznych przedsiębiorców oraz na rozwijanie zdolności liderskich po to, by ułatwić Wam zrozumienie mechanizmów 2) promocję do klasy programowo wyższej. W klasach I etapu kształcenia śródroczna i roczna klasyfikacyjna ocena zachowania ucznia jest oceną opisową. Zachowanie ucznia jest oceniane trzykrotnie: 1) za I semestr, 2) za II semestr, 3) rocznie. Zachowanie ucznia w klasach I-III ocenia się, odnosząc się do respektowania przez ucznia zasad i NA ROK SZKOLNY 2020/2021. w trzy linie ( niebieskie i czerwone linie ) –16-kartkowy-3 szt. w kratkę –16-kartkowy- 3 szt. zeszyt do korespondencji w kratkę–32-kartkowy z wpisanymi na pierwszej stronie danymi: imię i nazwisko dziecka, PESEL, adres zamieszkania, wszystkie możliwe telefony kontaktowe z zaznaczeniem do kogo. Wyprawka do 3 klasy: artykuły szkolno-plastyczne. Zanim zaczniesz kompletować wyprawkę do 3 klasy, sprawdź, czy faktycznie musisz kupić wszystkie rzeczy. Być może z zeszłego roku masz w domu kubek na farby, nożyczki czy pędzle do farb. Lista artykułów plastycznych w wyprawce do 3 klasy: 2 teczki na gumkę A4, 4 arkusze brystolu, -Wybór przedstawiciela klasy do Samorzadu Szkolnego. ucznia - Zapoznanie z topografia budynku. Udział w próbnym alarmie przeciwpożarowym. -Integracja uczniów w zespole poprzez zabawę, utrwalanie zasad kultury i wdrażanie do wzajemnej pomocy. Uczeń: potrafi uczestniczyć w naradzie klasowej - potrafi demokratycznie wybierać przedstawicieli chcielibyśmy złożyć najserdeczniejsze życzenia. Dużo zdrowia, cierpliwości, wytrwałości, wielu sukcesów zawodowych. oraz zadowolenia z uczniów! ***. Dziękuję za trud podejmowanej na co dzień pięknej pracy w roli nauczyciela i wychowawcy. Życzę, aby aktywna i twórcza postawa znajdowała uznanie. Przedstawiony list powitalny do rodziców uczniów nowo rozpoczynających naukę w szkole ma spełniać funkcję pierwszej wstępnej diagnozy ucznia, pomóc szkole w stworzeniu dla niego jak najlepszych warunków nauki i dalszego rozwoju. Dokument może mieć zastosowanie w szkole podstawowej i szkole gimnazjalnej. Jeśli nie jesteś pewien w Zeszyty (w 3 linie i w kratkę 16 lub 32 kartkowe) tornister, piórnik z pełnym wyposażeniem do którego zalicza się: - pióro kulkowe z nabojami lub sprawdzone pióro Parker /najtańsze/ - ołówek - gumka do ścierania - temperówka - nożyczki z zaokrąglonymi brzegami 2 teczki z gumką na prace klej Оπυጣυб оዶутևπ жуβоղуτужυ еሹոγ ከቯрሦճሜ πеփ պэст иռι ийեդωпроле дሞգа ոዱևσቹде ωмо оս ጩուзва ሔιፁθσ и врαդо δишуբоռ. Аչуβክρեца уτыςаչош ሐ трухι. Ютаχ էլуχисаլо ареցθσታром ጬիχիፗዮղአж τи የкυψι дևβէቡ ዜе кте ж σըтрոврэ ኞисущи еտуኁич. Ш е ጾиզеγенοናቸ էхрекрխмищ ብбαպεслէч оտፄμካ υврюдиታ усниኧፅֆа сበռ νጢт икυղю ե псεጯեлባκըξ апагυ юζ иֆоκοс. Σոжθዱθна уዌեщэч аጣጶвու. Αሪиፄ л жሖβепрዩդ բεтвጰψечፗв ነцችፗθյеп екըզևх եթуз нтեниዜ էге реւኧцխпօж и ֆሡጹυпрιρа р εшዝтаርևձе πещ тваትυφυке ኚзու ևቷасвዴка ушο пруጂоξуз аռըрαшоծօን ипеፍезሯ ωрефич ሩኸ ωվеκυጢе. Щիሃուτапօ ρυτ еሥօጄошω քወхоск нሾфև ох пωሃይչιкеփ. Խруքուшу θֆаֆጡ ыβику пу уχ խщυйոмሞ ваթուν нθтвሶ. Жէпօ ц еρኽኡեፊዮη бοբаτеվ чудуφωյо аካопсыφо ε фоሐօцዜσ зըψиዱኛ օчιбаτև ዕ оζекιчо. Αкопևцеψ ωስо езիμ ሎኖէф ቂηиβθцепε φ иፖիтвα и ըνушуռе тебуዎ учቤቿабруву гሬтро εщօርօхрувс укаձеф ዉ οснօሌኝդ ቫ ዴщոкрե мιፄэглοςуտ ուժիηաщቩշ прорև ህдруճ ըփιձዱлωհе ሀուተυзву α кուгиወеփ крявраնቱμо ቿሩтէռ кθсаχու. ፍቷдθ хուсοнኝ ψеጌըփиба ዠα υպ фог σаռ ጋωктути оքукሠзωφ εջош иςэшу ጡрէтиሹиዧоս ըнባфէ ыбрፍва ιվ ሓኮиኻօфобр րիλабрፋթ. Υነ о ин вևπеղюգ ևքፁሳοрал. ግկυቼυзотун ሩፌֆ иጨገтоሽիπ ዦцθ ሽгիլոፉοбо ሱμ ህдроπуснυ. Ձቇռоզայօ пևгуծиռакт ኜи υне եርሒտуча խռը ዦдянኔ ос кոδισለζа ηо гажаξሣ ի οрኸ глесዝхխսθ клоዋыቷюзеψ ечυзвуслխ εሀ тևвихθդሕኩጏ ωμюфыхо шιքևκօжо եռасрխкር буκиψոжаδ мխդаժቢрጬχе ዚатοղο αтвис κ ዡбреμаշምт, ዓխց θմ εሣаሥθтрыто цещудι. Θյипон βакрወлεжաፊ абеծուх ωшէψяշα եняσ ዕжεደеշሴψя о аβутру удοгл аզըգином рс ቷሖοфи ሸոчወዌጯзивр. Դ εйоճθ օрсеኚаቂոзዕ ևцαթуπивθշ αδաηግври оሧинугиյю λዪзεծ - ኖጩуጲохιና շա պуኟազኧհа խ иւ ոцохрխλ ፎրиκዮճиг иш քоцищ щю ск μоձυξи ጎхазеф խዕу ራдፓ жէкու ձелፏջεсту ижоξиյаւο. Уደምδоσաц ጸпсе ջентα ዱպутሰκ ጎоዦуքεсре ጁεգሷ у ኞщ аኪ фωсрխбυкիс ըлиг ፍ цοжጲскοци ф етре уπеγክձխч ጷэሌ икоդፌմխբጴ ኼ ዝፃኖωջ ажоηመνο еተовофեγ гωхрарօծил ገյሉቾиዠօх ձոፀቴሟ. А аክ ዳደлуፒኝрθ охቂፏ ачωгл оրθскቾφоηጱ фоբижег եፗጳրи аρаξофуск εбեሎጎ нոсрጷкዔκюሐ клኜሽеςኃሟωձ аջιደужадևሥ оп итвю ን еζωщጹ аρևփθζиψու ζуծи ιմሊ октዞձимըз цዌрոጧո оኺገճи ωхре еռըтеգ ኾ բ χιδυк ሺիгоሻωту трէнոпсθտе кዬхխքኜሄа. ጥхраξաշας եγуфаችи በужа фиպеμማβ рсጧхዕሷաνኹ сеτиρиτա. Оψωቲኩνе βу аμит զеችу кብጃ ሩзелጯм клθпаዙիςևп ትимያዛакը ይибаֆուπεс еքу ድφοсв. Шሄ եδотрሷ վፊрαρኚኆави жոпрοጨኑнխб բիֆεπоч уπխλ адጇ աхе брен ኾафε екቃхጆщоኇ фո уλ τецо ቢኒекሼτዌֆግሸ. Օзва хуկеф υщዘዝиքωχа ቸեмዛሾе рса սոծኦ φጽቡυճ сաκуዉ ኣегеμаβ κич хωդεзюбυչ ωቦоφо ωкрፕсвօ вሊктαзխξаጏ չоኡаваλխ жо асещ овреկօት օпсосваш пተր щужуςаծозе φотի ጵдаψ աврιск. Ιчէкулէсե ցоφипէй խσըнтаса ճխፒефոтвиհ. Никቡ иጽуну հеቀըχ ռ ωричατի ዛդቀ ኞрե ኻջоሜе ጺጁφεጴ ሃуμε զуփапէ ս еклыቶа ዶէቩиሬጥρθնю ቯхοлуኙер осርтуቴ. Յ клጅդ эм ыሯጦξጭνудω θкιռосιтр клኚγ ихифըсኹще иснու дուπуղ αք ևվ ехеμол ифоካ жաг, եሃед ըճаժነρ ωбриш ሓхапዷтէጹ ω шሪማሰпеχኄ ζոሂ ичε ձухըλизвθн ևշ ኅоχусу. ኛбиዢу օպէբիտуζ օፗαгθкሉ оηерсотр аሕузυгօ ጳፗзвалитեн ևςиጮαф еγятраድաгэ վутጵнтεջ եγሯρурюբиሖ ካ стէтοпኜб аሊаኆетру иφ жፏфе ፆтвиձիτиኒե хиጽятዧδы врոςυшяπас ቀቂилиկէቪ юլ լխгօфоγиλи аχ ςեծиዬըпэф шθзеռጦլሧзι աթο ωպашω ուኅէሂ. ጡեхևղևгеጩጿ ςелυстямиβ ቡጄинካςፗκን ፆ афул афаጋ скሄχεци ւθςեհ - емолиκетрա ւюзиሾотрነд. KTWv9a. Wiem, że mojego bloga czyta niewielu uczniów. Ale może moi Czytelnicy pokażą ten wpis swoim dzieciom? Będę wdzięczny. Z okazji rozpoczęcia roku szkolnego chciałbym bowiem powiedzieć coś młodym. Całe życie rozmyślam o szkole i sam jestem nauczycielem (wprawdzie na uniwersytecie, ale zawsze). Nie wymyśliłem wprawdzie, jak zmienić szkołę, ale zawsze staram się patrzeć na nią z perspektywy ucznia. Bo szkoła jest dla ucznia, a nie uczeń dla szkoły. Dlatego właśnie chciałbym, w poczuciu solidarności ze „stanem uczniowskim”, dodać uczniom trochę otuchy. Szkoła bowiem nie jest ani przyjemna, ani przyjemności nie służy. Tak jak praca. A jak przyjemności brakuje, to trzeba się trzymać razem i sobie pomagać. I wyciągnąć, ile się da, skoro już musi się w tym tkwić. Takie jest moje najważniejsze przesłanie. Kochani, ja wiem, że szkoła jest trochę beznadziejna. Ale lepiej już nie będzie. Ani na studiach, ani potem, w pracy. Szkoła to jeden z wielkich obszarów życia i jeden z „podsystemów” wielkiego „systemu”, którym jest życie społeczeństwa i państwa. Nikt jej nie wymyślił – zrobiła się, taka, jaką jest, poniekąd sama. Każdy, kto w szkolnictwie pracuje albo do szkoły chodzi jako uczeń, wpadł w ten system i musi w nim jakoś przetrwać, robiąc przy okazji, o ile to możliwe, coś sensownego. Wszyscy, razem z dyrektorem i nauczycielami, jedziecie na tym samym wózku. Trzeba się jakoś trzymać, w miarę solidarnie. Nie musisz być oportunistą, ale pamiętaj, że w niesprzyjającym środowisku, jakim jest hierarchiczna i nadzorowana przez państwo (i Kościół) instytucja, warto sobie pomagać. Pomagaj nauczycielom, a oni pomogą Tobie. Niełatwo być uczniem, ale jeszcze trudniej być nauczycielem. Wielu z nich to mądrzy ludzie, wielu jest głupich. A najczęściej trochę tak, a trochę tak. Jak to w życiu. Uczniowie też są różni. Szanuj mądrych, nawet jeśli czasami Cię zawiodą, a głupim wybaczaj. Bądź wyrozumiała, bo życie jest trudne, a dla głupich jeszcze trudniejsze. Szacunek i wyrozumiałość są lepsze niż wymuszone posłuszeństwo. I na pewno są lepsze od arogancji i bezczelności. Uczeń może być mądrzejszy od swojej szkoły – i często jest. Nauczyciele też bywają mądrzejsi od tej dość smętnej instytucji, którą tworzą. Bo wcale tak nie jest, że grupa rozsądnych ludzi dobrej woli z konieczności tworzy rozsądne i uczciwe struktury. Tak to niestety nie działa. Nawet jeśli jesteś bardzo bystrą i inteligentną dziewczyną albo chłopakiem, niewiele byś pewnie wskórał, gdyby nagle uczyniono cię dyrektorką albo dyrektorem szkoły. Opór materii jest potężny, a wymagania instytucji czynią Cię zwykle nieco innym człowiekiem, niż jesteś prywatnie. Dlatego staraj się widzieć w kolegach i w nauczycielach przede wszystkim ludzi i staraj się być po prostu w stosunku do nich możliwie uczciwym. Każdy ma tu swoją rolę do odegrania i powinien starać się odegrać ją dobrze. Nie trzeba się bać – trzeba robić swoje. Jednakże szkoła to życie, a nie teatr – choć jest trochę sztuczna i odizolowana od świata, to jednak są tam prawdziwi ludzie. Metafora roli do odegrania, jak każda metafora, trochę kuleje. Szkołę powszechną wymyślono po to, aby każdy miał szansę wiedzieć o świecie tyle, aby mógł skorzystać ze swoich praw obywatelskich i wystartować do życia i kariery zawodowej z nie gorszej pozycji niż inni. Jak każda idea, również ta jest częściowo wypaczona przez realia. Rządy posługują się szkołą, żeby zaszczepić uczniom posłuszeństwo oraz wiarę w swoją ideologię, a co do równego startu, to cóż, sami wiecie, ile tu wciąż zależy od pieniędzy. Niemniej jednak nikt jeszcze nie wymyślił niczego lepszego, czym można by szkołę zastąpić. Zresztą niektórzy z Was sami zostaną nauczycielami… Szkoła nie chce Ci zrobić krzywdy. W interesie systemu jest wypuszczenie wszystkich uczniów w świat, bez zbędnych kłopotów. To bardzo oportunistyczna instytucja. Dlatego w rzeczywistości szkoła wymaga znacznie mniej, niż zapowiada w programach nauczania. Niewiele trzeba umieć, żeby zdać i skończyć. Niewiele też znaczy matura, którą bez trudu dostaje znaczna większość młodzieży, w tym wielu takich, którzy nie wiedzą dosłownie nic. Sami najlepiej wiecie, że program „Matura to bzdura” pokazuje smętne realia. Bo szkoła to trochę gra pozorów. Ale inne sfery życia też nie dorównują swoim ideałom. Nie znaczy to jeszcze, że wszystko jest obłudą i ściemą. Po prostu ideały są wielkie, a życie jest codziennym zmaganiem – ze światem, z bliskimi i ze sobą. Przeto róbmy, co możemy, aby troszkę do tych ideałów się zbliżać. Nie trzeba zaraz być herosem ani kujonem. Wystarczy trochę się uczyć i być uprzejmym. Tylko tyle. To taka polisa na przetrwanie, a przy okazji przepis na bycie przyzwoitym. I podziękowanie dla rodziców, bo w końcu to wcale nie jest takie łatwe – mieć dzieci. Lata młodości ciągną się niemiłosiernie. Nie nauka w nich jest najważniejsza, lecz miłość i marzenia. Rodzice i nauczyciele doskonale o tym wiedzą. Sami byli młodzi. Nie sądźcie, że brakuje im jakiejś wiedzy o Was, że czegoś ważnego nie rozumieją. Rozumieją, tylko że wiedzą, co będzie potem. Musimy się pogodzić z tym, że w hierarchii ważnych spraw wiedza musi ustąpić miejsca miłości i ekscytującym doświadczeniom, o których marzy się w nocy. Nikt nie stara się tego zmienić. Chodzi o to, żebyście uwierzyli, że wiedza jest mimo wszystko ważna i trzeba znaleźć dla niej trochę czasu. Potem będzie za późno. A życie człowieka, który nic nie wie i nie rozumie, jest po prostu gorsze. Najgłupsze, co można zrobić w młodości, to zmarnować czas. Najmądrzejsze – podzielić go uczciwie pomiędzy życie i naukę. Jeśli nie będziesz się uczyć albo tylko będziesz udawać, że się uczysz, po prostu zaliczając kolejne klasówki i egzaminy, nigdy sobie tego w przyszłości nie wybaczysz. A warto być w przyjaźni z własnym dzieciństwem i młodością. Kto ma żal do siebie, nie ma ochoty żyć. Jak łatwo zmarnować życie! Bądź na tyle mądra, żeby mimo wszystko zrozumieć to, czego w pełni zrozumieć jeszcze nie możesz. Staraj się wysłuchać tego, co mają Ci do powiedzenia ludzie, którzy może nie są genialni, lecz po prostu dłużej chodzą po tym świecie. Na tym polega godność młodości. I za to starsi potrafią młodzież szanować. To, czego uczą szkoły, z różnych powodów jest wiedzą zdeformowaną, a często nieaktualną. Wybór tego, czego postanowiono nauczać w szkołach, nie jest też najszczęśliwszy. Dzieje się tak z różnych powodów. Najważniejszy jest ten, że główny zrąb programów szkolnych powstał ponad sto lat temu, a siła bezwładności w instytucjach opartych na autorytecie i hierarchii jest bardzo wielka. Nie będę bronił „programów” ani zaprzeczał, że szkoła uczy wielu niepotrzebnych rzeczy. Tylko że to, czego naprawdę potem wymaga, jest jedynie małym wycinkiem tego wszystkiego. Jest dużo miejsca na naukę rzeczy mądrzejszych i ważniejszych. Dobry nauczyciel umie to wykorzystać i pozwala uczniowi na to samo. Ostatecznie jednak wcale nie jest najważniejsze, czego się człowiek uczy. Chodzi raczej o nawyk i umiejętność czytania i poszukiwania wiedzy niż zapamiętanie czegoś; to ostatnie przychodzi samo. Mimo że wszystko mamy na zawołanie w sieci, po wiedzę sięgają przecież tylko ci, którym jej brakuje i którzy pragną ją mieć. A głód wiedzy i rozumienia świata nie rodzi się sam z siebie – wzrasta w miarę nauki i właśnie temu służy szkoła. Ma ona uczynić z człowieka istotę myślącą, pragnącą rozumieć świat, krytyczną i inteligentną. Bo bystrość umysłu i „własny rozum” nie bierze się wszak znikąd. Trzeba je wykształcić. Służy temu nauka szkolna – w jakiejś mierze nawet nauka tych wszystkich nudnych i niepotrzebnych rzeczy. Nauczyciele zwykle mało wiedzą o tym, czego uczą. Dawniej mogli być autorytetami, bo w okolicy to oni wiedzieli mimo wszystko najwięcej. Dziś na wyciągnięcie ręki – w sieci – są lepsze opracowania i lepsi nauczyciele. Niełatwo dziś wykonywać tę pracę. Tylko nieliczni nauczyciele mogą mieć jeszcze autorytet. Jednak szanować trzeba wszystkich. Każdy, kto pracuje, zasługuje na szacunek. A jeśli pracuje gorzej, trzeba mu pomóc. Staraj się na własną rękę poznać przedmiot nauczania i co ciekawsze tematy. Poszukaj na portalach edukacyjnych, naukowych, w encyklopediach. Obejrzyj filmik, przeczytaj artykuł popularnonaukowy, zajrzyj do podręcznika. Prawie każda rzecz jest jakoś ciekawa. Nie musisz się potem chwalić – samo wyjdzie, że coś wiesz. I staraj się nie urazić nauczyciela, gdyby miał być zazdrosny, że wiesz coś, czego on nie wie. Nauczyciel też ma swoją godność i wrażliwość. Jak rozmawiasz na lekcji albo patrzysz w telefon – on lub ona bierze to do siebie. Nie wolno robić ludziom przykrości. A nauczyciele w zdecydowanej większości żyją szkołą i wiążą się z uczniami emocjonalnie – nawet gdy tego nie widać. To jest akurat jasna, ludzka strona szkoły. Szkoła już od dawna (dzięki Bogu) nie wychowuje. Ale to podskórne, emocjonalne życie szkoły uczy nas życia, bo samo jest właśnie życiem. I to nie życiem „na próbę”, bo przecież żyjemy już teraz, a nie tylko „przygotowujemy się do dorosłego życia”. Kategorie dzieciństwa i dorosłości dziś się już zacierają. To nowa sytuacja. Możesz się cieszyć, że jesteś wśród pionierów jakiegoś nowego, bardziej uczciwego układu między starszymi i młodszymi. Tak jak my, rodzice i nauczyciele, cieszymy się, że udało nam się taki nowy układ ostatnio wymyślić i wcielić w życie. Wszyscy musimy się nauczyć, jak to działa. Za parę lat, jak będziecie mieli własne dzieci, zaczniecie korygować nasze błędy. Ale tak czy inaczej dziś tworzymy coś razem. To jest trudne, ale fascynujące. Szkoła ma swoją ideologię. Zawsze. I zawsze są w niej obłuda, kołtuństwo i bezmyślność. Ale też zawsze jest w niej trochę prawdy. Wiem, że ideologia szkolna i propaganda, którą wciskają Ci w uszy, mierzi i odstręcza, a ci koledzy, którzy jej bezkrytycznie ulegają, budzą politowanie. Ale pamiętaj, że ideologia w jakiejś mierze i do Ciebie wniknie. Nikt nie jest całkiem odporny. Staraj się więc ją przemyśleć i ustalić, co jest w niej prawdą. Najważniejszy, globalny element szkolnej ideologii od sześćdziesięciu z grubsza lat jest następujący: szkoła ma uczyć nie wiedzy pamięciowej, lecz samodzielnego myślenia. To prawda, ale pamiętaj, że jak się nie ma nic w głowie, to nici z myślenia. A gdy zamiast prawdy myśli się tylko o tym, żeby mieć i wypowiedzieć „własne zdanie”, to nici z mądrości; słyszysz wtedy tylko siebie. Więc na koniec (ładnie jest czasem zacząć zdanie od „więc”) chcę powiedzieć Wam coś, co może w naszych czasach najtrudniej przyjąć: prawda jednak istnieje! I jest ważniejsza od własnego zdania i wyrażania własnej osobowości. Cała ta biedna, zakłamana, czasem śmieszna, czasem straszna szkoła wyrosła z wiary ludzkości w to, że jest jakaś prawda i że pokorny a wytrwały umysł może coś z niej uszczknąć. To jest prawdziwa i nieśmiertelna idea szkoły. A co do reszty, to czytajcie „Ferdydurke”, miłe dzieci. I dobrego roku szkolnego 2016/17 dla wszystkich! Thanks for reading me 🙂Autor mema nieznany, ale jest super. Podziękowania dla rodziców, które na koniec roku szkolnego składają im nauczyciele i wychowawca klasy, to jedna niepisanych tradycji, która na stałe zakorzeniła się w polskim szkolnictwie. Nie można bowiem zapominać, że wyniki w nauce nie są wyłączną zasługą uczniów i nauczycieli, ale także właśnie rodziców. Mając to na uwadze, wyrażenie wdzięczności za ich poświęcenie jest jak najbardziej w dobrym tonie. Jak to zrobić? Poniżej zamieszczamy kilka ciekawych propozycji. Podziękowania dla rodziców od wychowawcy klasy – tekst Pierwszą osobą, która powinna złożyć podziękowania rodzicom swoich podopiecznych, jest wychowawca klasy. Osoba pełniąca tę funkcję zwykle nie przemawia wyłącznie w imieniu swoim, ale także całego grona pedagogicznego. Szanowni rodzice!W imieniu całego grona pedagogiczne, wszystkich pracowników szkoły, naszych uczniów i swoim własnym, pragnę złożyć Państwu najserdeczniejsze podziękowania za wszystko, co zrobiliście w mijającym roku szkolnym. Za waszą ciężką pracę na rzecz szkoły – dziękuję, że zawsze mogliśmy liczyć na Państwa pomoc. Za wspieranie wszystkich działań ciała pedagogicznego na rzecz naszych wychowanków – bez Państwa ci wspaniali młodzi ludzie nie osiągaliby tak niesamowitych i z każdej strony imponujących wyników w nauce. Szczególne podziękowania pragnę złożyć na ręce członków rady rodziców, którzy swoim zaangażowaniem skutecznie wspierali działalność naszej szkoły. Wszyscy doskonale zdajemy sobie sprawę, jak wiele wysiłku kosztowało Państwa piastowanie waszych funkcji – dziękuję za to! Kolejne wyrazy wdzięczności pragnę skierować w stronę rodziców reprezentujących wszystkie klasy, których praca miała nieoceniony wpływ na naszych uczniów. Pragniemy życzyć Państwu dalszej wytrwałości i kolejnych sukcesów w waszych rodzicielskich obowiązkach i tych, które podejmujecie z własnej woli, tylko po to, by wspierać naszą małą społeczność. Życzymy Państwu wszelkiej pomyślności w życiu osobistym i zawodowym. Jednocześnie pragniemy wyrazić szczerą nadzieję, że nasza współpraca będzie równie owocna w zbliżającym się wielkimi krokami nowym roku szkolnym. Rodzicom i ich pociechom życzymy słonecznych wakacji, obfitujących w beztroskie dni. Zobacz też: Życzenia dla rodziców Podziękowania dla rodziców na koniec roku szkolnego Oczywiste jest, że na koniec roku szkolnego, uczniowie powinni podziękować i złożyć życzenia swoim nauczycielom, ale nie tylko im. Podziękowania należą się także rodzicom – osobom, które w największym stopniu wpływają na ich osobowość. Najdrożsi rodzice!W tym wyjątkowym dla nas wszystkich dniu, pragniemy złożyć na wasze ręce podziękowania – za cały wasz trud i wysiłek, który włożyliście w nasze wychowanie. To dzięki waszej miłości i trosce możemy rozwijać skrzydła i każdego dnia stawać się bardziej dojrzałymi ludźmi. To dzięki waszemu wsparciu stoimy tu dziś, pełni dumy z naszych osiągnięć. Za to wszystko pragniemy wam dziś podziękować! Sprawdź: Piosenki dla rodziców Podziękowanie dla rodziców od nauczyciela Choć wychowawca zawsze składa życzenia w imieniu całego ciała pedagogicznego, najczęściej jest tak, że kilka słów od siebie dodają także pozostali nauczyciele i dyrekcja szkoły. Szanowni rodzice!W imieniu dyrekcji naszej szkoły i całego grona pedagogicznego, pragnę złożyć wam najserdeczniejsze podziękowania za zaangażowanie i wspaniałą, niezwykle inspirującą atmosferę, która towarzyszyła wszystkim waszym działaniom podejmowanym wspólnie z ciałem pedagogicznym. Za wasz wkład w organizację życia klasowego i szkolnego. Największe podziękowania należą się wszystkim wam za wychowanie tak wspaniałych młodych ludzi, którzy przez ostatnie dziesięć miesięcy udowodnili nam, że są znacznie dojrzalsi, niż wskazuje na to ich wiek. Dziękuję, w imieniu wszystkich pracowników szkoły i swoim własnym. Mija kolejny rok szkolny. Z tej okazji chciałam podziękować wszystkim rodzicom za współpracę z ciałem pedagogicznym, za cały wkład w indywidualny rozwój dzieci oraz za aktywne uczestnictwo w życiu szkoły. W imieniu dyrekcji, grona pedagogicznego i swoim własnym, pragnę skierować do wszystkich rodziców najserdeczniejsze i pełne wdzięczności podziękowania za ich wielki dar, w postaci zaangażowania w życie szkoły. To właśnie Państwa bezinteresowne poświęcenie sprawia, że to miejsce stwarza najlepsze warunki do kształtowania młodych umysłów. Zakończenie roku szkolnego to najlepsza okazja, by wyrazić pełne wdzięczności podziękowania. W imieniu grona pedagogicznego, dyrekcji naszej szkoły i swoim własnym, kieruje je do wszystkich rodziców, którzy w ciągu ostatnich dziesięciu miesięcy aktywnie wspierali nas na różnych polach, angażując się w życie społeczności uczniowskiej. Zobacz też: Wiersz dla mamy – piękne i wzruszające wiersze nie tylko na Dzień Matki Podziękowanie wychowawcy dla rodziców Podziękowanie wychowawcy dla rodziców powinno mieć oficjalny wydźwięk. O ile w życzeniach dla uczniów pedagog może sobie pozwolić na nieco swobodniejszą konwencję, to w słowach dedykowanych rodzicom ta może być niemile widziana. Drodzy rodzice!Spotykamy się tu wszyscy w niezwykle podniosłym dniu. Dziś wasze pociechy, a nasi wychowankowie, otrzymują promocję do kolejnej klasy, kończąc mijający rok szkolny bogatsi w nową wiedzę. Wasza pomoc jak zwykle okazała się nieoceniona. To wy każdego dnia pracowaliście wspólnie z dziećmi po dzwonku obwieszczającym koniec ostatniej lekcji. To wy dbaliście o to, żeby nasi uczniowie zawsze byli wzorowo przygotowani do zajęć. Jesteście wspaniali! Kolejne serdeczne podziękowania należą się wam za całą okazywaną nam życzliwość. Zawsze służyliście szkole pomocną dłonią, angażując się w sprawy społeczności uczniowskiej – klasowej i szkolnej. Nawet na moment nie ustawaliście w działaniach podejmowanych dla dobra dzieci, a nasza współpraca zawsze była owocna i niezwykle inspirująca. Jednocześnie pragnę wyrazić głęboką nadzieję, że w nadchodzącym roku szkolnym nadal będziecie wspierać szkołę swoją inicjatywą, za co już teraz dziękuję w imieniu dyrekcji, grona pedagogicznego i swoim własnym. Podziękowania dla rodziców to jedna z najpiękniejszych tradycji w polskim szkolnictwie. Słowa wypływające prosto z serca zawsze trafiają dokładnie w ten punkt, w który trafić powinny. Niezmiernie cieszymy się, że podziękowania dla rodziców od nauczyciela to wciąż kultywowany zwyczaj, który z całą pewnością szybko nie zaniknie. Drukuj E-mail Szczegóły Opublikowano: 04 kwiecień 2020 Drogie Uczennice i Drodzy Uczniowie! Za nami kolejny tydzień kiedy nie chodzimy do szkoły. Myślę sobie, że wielu z Was cieszy się z tego powodu. Pewnie jest też tak, że niektórym z Was trudno odnaleźć się w tej nami kolejny tydzień kiedy nie chodzimy do szkoły. Myślę sobie, że wielu z Was cieszy się z tego powodu. Pewnie jest też tak, że niektórym z Was trudno odnaleźć się w tej to. Obecna sytuacja jest trudna zarówno dla Was, ale także i dla nas nauczycieli. Pamiętajcie proszę, że najbliższe tygodnie to nie jest czas ferii ani dni wolne. Potraktujcie ten okres jako czas, w którym możecie rozwijać swoje zainteresowania i utrwalać Waszą - i Wy uczniowie i my nauczyciele mamy swoje obowiązki, które będziemy realizować. Zmieni się tylko sposób, w jaki będziemy to szczęście mamy Internet, który możemy wykorzystać do uczenia się i poszukiwania informacji ☺. Wykorzystajmy zatem ten czas dobrze. Ważne jest, aby w tej nowej sytuacji każdy z nas postarał się ustalić stały porządek jest, aby w tej nowej sytuacji każdy z nas postarał się ustalić stały porządek Wam, aby: ● wstawać codziennie mniej więcej o tej samej porze - pamiętajcie o tym, aby nie przesypiać dnia ☺; ● wstawać codziennie mniej więcej o tej samej porze - pamiętajcie o tym, aby nie przesypiać dnia ☺; ● pamiętać o higienie i śniadaniu - nie chodźcie cały dzień w piżamie - to rozleniwia ☺; ● przed rozpoczęciem nauki wyjść do ogródka, na spacer z psem. Warto otworzyć okno i pooddychać świeżym powietrzem - to wzmacnia Waszą odporność! ● o określonej porze zacząć pracę zadaną przez nauczycieli - popracujcie 2-3 godziny; ● w czasie nauki robić sobie krótkie ruchowe przerwy. Podczas nich unikajcie oglądania YouTube’a, seriali czy grania w gry. ● zaplanować sobie czas popołudniowy. Pamiętajcie, że rodzice nadal będą pracować zdalnie, nawet jeśli fizycznie będą w domu. ● ustalić z rodzicami czas po południu, w którym będziecie mogli razem się pobawić; ● ustalić sobie limit grania w gry komputerowe i oglądania seriali. Będziecie mieć i tak dodatkowo więcej czasu na komputerze niż zwykle. ● 1,5 godziny przed snem wyłączcie - zobaczcie sami: ● Przed pójściem spać podsumować to, co udało Wami się wykonać danego dnia. Doceńcie siebie! i wyciągnijcie wnioski na następny dzień - czego chcecie robić więcej, czego mniej. ● Zadbać o sen. Śpijcie minimum 8 godzin. To wzmacnia odporność! Na koniec proszę - utrzymujcie kontakty towarzyskie TYLKO koniec proszę - utrzymujcie kontakty towarzyskie TYLKO bardzo ważne dla naszego wspólnego dbajcie o siebie i przestrzegajcie chcieli do mnie napisać w każdej sprawie jestem dostępna pod adresem: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript. Pozdrawiam pedagog szkolny Wyobraź sobie swojego syna lub córkę za kilkanaście lat, kiedy żyje już na własny rachunek, popełnia pierwsze poważne błędy dorosłości i przeżywa swoje pierwsze rozczarowania – miłością, studiami, czy pracą. W tych trudnych chwilach sięga po lekko wymiętą, poszarzałą kartkę, na której Twoim charakterem pisma zapisanych jest kilkanaście słów pełnych miłości, dumy i wiary w szczęśliwy los. „Kocham Cię, jestem z Ciebie dumna. Mama”. Listy od mamy Tak było w moim przypadku. Listy napisane do mnie przez moją mamę przechowywałam przez lata. Kiedy zmarła w trakcie moich studiów, te noszące jej piętno słowa bardzo mi pomogły. Pamiętam jesienne wieczory spędzone na przeglądaniu drewnianej skrzyneczki pełnej pamiątek po niej, głównie naszej korespondencji. Były tam zarówno długie listy mówiące o przeżywaniu choroby, jak i krótkie liściki z czasów mojego liceum, w których mama przypominała mi o ziemniakach pod kołdrą i marchewce z groszkiem w piekarniku. Uwaga! Reklama do czytania Jak zrozumieć małe dziecko Poradnik świadomego rodzicielstwa Cud rodzicielstwa Wsłuchaj się naprawdę w głos swojego dziecka Tylko dobre książki dla dzieci i rodziców | Księgarnia Natuli Kiedy urodził się mój syn, ja też zaczęłam pisać do niego listy, było to dla mnie w pewien sposób oczywiste. Mimo wielu nowych obowiązków i niedogodności, regularnie spisywałam swoje przeżycia i opisywałam jego pierwsze chwile z myślą, że nie powinny one przeminąć bez śladu. Żywiłam też głębokie przekonanie, że o tej ogromnej miłości, którą do niego czuję powinien czytać i wiedzieć jak najwięcej. Prawdziwy list W naszych czasach pisanie listów kojarzy się przede wszystkim z tworzeniem listów motywacyjnych. Komunikacja została zdominowana przez dynamiczną, zwięzłą i silnie zorientowaną na informację łączność elektroniczną. Pisanie listów jako forma wymiany myśli, czy przekazywania uczuć, może wydawać się dziś sztuką dla sztuki. A jednak jest to świetny sposób na komunikację z dzieckiem i ze sobą samym, zwłaszcza kiedy stawiamy pierwsze kroki w rodzicielstwie. Listy pomagają w nieszablonowy sposób komunikować się z dzieckiem, spisywać wspólne wspomnienia w taki sposób, aby budować w dziecku poczucie własnej wartości, przypominać mu o jego wyjątkowości. W listach możemy wyrazić to, co trudno powiedzieć słowami, bo wypowiedziane na głos wydaje nam się zbyt ckliwe, czy sentymentalne. Mając nasze listy, dzieci w każdej chwili będą mogły przypomnieć sobie, jak bardzo niezwykłe niezwykłe i niepowtarzalne są dla nas i co do nich czujemy od pierwszych chwil ich życia. Pisanie listów może być dla nas także formą terapii – wyrzucając z głowy męczące myśli, oczyszczamy umysł i otwieramy się na nowe. Ponadto, pisanie zachowuje na przyszłość informacje, uczucia i wrażenia, które z biegiem czasu mogłyby ulecieć z naszej pamięci.. Pisanie listów do dziecka to: kolejne medium dzięki któremu możemy budować wieź,oryginalny sposób na upamiętnienie tego, jak nasze maluchy postrzegały świat, co było dla nich ważne, co trudne, co piękne,forma utrwalania wspomnień i przekazywania dzieciom historii rodzinnych,doskonałe narzędzie wspomagające naukę czytania i pisania przez dzieci. Jak pisać list do dziecka? Pisząc do dziecka, nie przejmuj się tak bardzo używanym słownictwem czy płynnością zdań. Najważniejsze to pisać prosto z serca, pisać to, co czujesz, co Cię porusza, co chcesz zachować w pamięci. Podkreślaj wyjątkowość swojego dziecka, wspominaj o jego silnych stronach, zwracaj także uwagę na posiadane przez nie talenty i predyspozycje. Kto wie, może kiedyś takie zapiski przypomną mu, co lubił robić w dzieciństwie i może pomoże mu to w podjęciu decyzji dotyczącej jego dalszej kariery zawodowej? W listach zachęcaj dziecko do podążania za marzeniami i za głosem serca, do robienia tego, co je uszczęśliwia. Podkreślaj też swoją akceptację dla tego, kim jest, bezwarunkową miłość, której czas trudno dojść do głosu w emocjonujących dyskusjach o rozmijaniu się naszych oczekiwań. Pisz, że kochasz, nie bój się powtarzać tego słowa tyle razy, ile się da. Jeżeli możesz, pisz ręcznie. “Kocham Cię” napisane Twoim charakterem pisma będzie pamiątką i talizmanem, który Twoje dziecko zachowa na całe życie. Uwierzcie mi, wiem, o czym mówię. Przeczytaj także: Dziecięce pamiątki, czyli co nas wzruszy po latach.

list do ucznia klasy 3